چند ماهي از واقعه رحلت فرزند ارشد امام (ره) نگذشته بود كه رژيم شاه و شخص وي، اشتباه تاريخي -سياسي خود را مرتكب شد كه آن اشتباه نقطه عطفي در تعيين و گسترش نهضت اسلامي بود. آن اشتباه،چاپ مقاله توهين آميز «ايران و استعمار سرخ و سياه» به قلم و نام مستعار احمد رشيدي مطلق بود.
مقاله به مناسبت روز كشف حجاب در تاريخ 17 ديماه 1356 در روزنامه اطلاعات در صفحه 7 آن كه صفحه انديشه‌ها بود چاپ و منتشر شد.
در مورد نويسنده مقاله ميان صاحب نظران اختلاف وجود دارد ولي همه آنان بر اين نكته اتفاق دارند كه‌احمد رشيدي مطلق نامي مستعار بوده است. اسامي مختلفي براي نويسنده مقاله ذكر شده است، از جمله امير عباس هويدا، جمشيد آموزگار، داريوش همايون، پرويز نيكخواه و... اما اين نكته پذيرفتني است كه‌نگارش مقاله به سفارش شخص شاه، يا هيأت دولت يا ساواك بوده است. هر چند احتمال اين كه اين‌شخص، شاه بوده بيشتر تقويت مي‌گردد، چرا كه غرور شاه، منجر به حماقت بزرگ او شده بود. و از سوي‌ديگر مضامين مقاله در گفتگوي شاه با خبرنگار يك مجله امريكايي بيان شده بود.
محتواي مقاله مذكور درباره انقلاب شاه و مردم از زمان آغاز اصلاحات وي و معرفي مخالفان آن، تحت‌عنوان «استعمار سرخ و سياه» بوده است. در اين مقاله سعي شده بود كه رابطه نامرئي بين آن دو اسعتمار(سرخ و سياه) را روشن كرده و به مردم معرفي كند. نويسنده اين مقاله در عين حال آگاهانه، روحانيون را به‌عنوان ارتجاع سياه، مورد توهين و حمله قرار داده و آنان را عاملي در دست مالكان، براي ايجاد مشكل درراه پيشبرد انقلاب سفيد شاه و ناپايدار ساختن ثبات سياسي كشور معرفي كرده بود، و به طور زيركانه سعي‌نمود كه خط فاصلي بين روحانيون تندرو و مخالف، با روحانيان طرفدار رژيم و محافظه كار بكشد و بامعرفي عده معدودي از آنان به عنوان مخالفان اصلاحات، اختلافات درون گروهي روحانيون را برجسته ساخته و از همبستگي گروهي آنان ممانعت به عمل آورد. در نهايت امام (ره) را در زمره معدود علماي‌مخالف به شمار آورد و ريشه علل مخالفت ايشان را وابستگي به مركز استعماري انگليس قلمداد كند. هدف عمده اين مقاله توهين و افتراء به امام (ره) و روحانيون مخالف انقلاب شاه و اصلاحات وي، بود.
